Hoi allemaal,
Ongeveer tweeënhalve week geleden had ik ineens een creatieve bui. Ik had bedacht om een tekening die ik in de zomervakantie had gemaakt, in te schilderen. Ik pakte mijn schildersspullen en begon te schilderen. Toen ik de grote vlakken had ingeschilderd, voelde ik ineens dat ik met verf wilde knoeien. Ik wilde mijn creativiteit de vrije loop laten. Om dat voor elkaar te krijgen, pakte in een leeg blad en vier kleuren verf (rood, geel, blauw en groen). Ik stroopte mijn mouwen op en bracht heel voorzichtig met mijn vinger wat verf op het lege blad. Al snel volgde ik volledig mijn gevoel bij iedere beweging die ik maakte. Het voelde heerlijk om mijn intuïtie te volgen en mijn fantasie de vrije loop te laten. Het voelde alsof het kind in mezelf weer naar boven kwam. Toen mijn vingerverftekening af was, wilde ik even gaan wandelen. Ik vond het zonde om de overige verf op mijn kartonnetje weg te gooien, maar ik wist ook niet zo goed wat ik ermee moest. Opeens zei het kind in mij: “Draai het kartonnetje met verf om en stempel het op een leeg blad”. Dat deed ik, een stuk of drie, vier keer achter elkaar. Het resultaat waren gekleurde dotten verf op een leeg blad. Als je een blik op het papier werpt, heeft het iets weg van een peuterwerkje, maar als je goed kijkt, zie je de lijnen in de dotten verf. De lijnen doen me denken aan de nerven in een (herfst)blad. Als ik achteraf kijk naar de schilderingen die ik gemaakt heb tijdens mijn creatieve bui ben ik het meest trots op mijn twee schilderingen vanuit intuïtie en gevoel. Het voel alsof bij die tekeningen een stukje ziel is meegegaan. Dat klinkt misschien een beetje zweverig, maar voor mij voelt het wel zo.
Je vraagt je misschien nu af waarom ik dit verhaal deel en wat dit met NLD te maken heeft. Op het eerste ogenblik misschien weinig. De boodschap die ik met dit verhaal wil overbrengen is dat het bevrijdend kan werken als je zoek gaat naar het kind in jezelf. Probeer de controle even los te laten, hoe moeilijk dat soms ook is. En als je tijdens het loslaten van de controle je intuïtie volgt, blijf je heel dicht bij jezelf. Hoe vaker je dit doet en hoe meer je naar je ‘innerlijke ik’ durft te luisteren, hoe dichter je tot jezelf komt. Je hoeft je niet te verschuilen achter een masker, je bent goed zoals je bent!
Groetjes Kelly
Hi everybody,
About two and a half weeks ago I suddenly had a creative mood. I had the idea to paint in a drawing that I had made during the summer holidays. I grabbed my painting supplies and started painting. When I had painted the large areas, I suddenly felt that I wanted to mess with paint. I wanted to give free rein to my creativity. To do that, I packed in a blank sheet and four colors of paint (red, yellow, blue, and green). I rolled up my sleeves and very carefully applied some paint to the blank sheet with my finger. Soon I completely followed my feeling with every move I made. It felt wonderful to follow my intuition and let my imagination run wild. It felt like the child in me was coming out again. When my finger painting was finished, I wanted to go for a walk. I thought it was a shame to throw away the remaining paint on my cardboard, but I also didn't know what to do with it. Suddenly the child in me said: "Turn the cardboard with paint over and stamp it on an empty sheet". I did that, about three or four times in a row. The result was colored dots of paint on an empty sheet. If you take a look at the paper, it looks like a toddler work, but if you look closely, you can see the lines in the dots of paint. The lines remind me of the veins in an (autumn) leaf. When I look back at the paintings I made during my creative mood, I am most proud of my two paintings from intuition and feeling. It feels as if a piece of soul has gone with those drawings. That may sound a bit vague, but it feels that way to me.
You may now be wondering why I am sharing this story and what this has to do with NLD. Maybe little at first. The message I want to convey with this story is that it can be liberating if you look for the child in yourself. Try to let go of control for a while, no matter how difficult it is sometimes. And if you follow your intuition while letting go of control, you stay very close to yourself. The more often you do this and the more you dare to listen to your 'inner self', the closer you come to yourself. You don't have to hide behind a mask, you are good just the way you are!
Greetings Kelly
Reactie plaatsen
Reacties