Hoi!
Vorig weekend haalde ik mijn mappen uit mijn basisschooltijd van zolder. Ik vind het vaak grappig om terug te kijken op de tijd waarin ik nog klein was en veel tekeningen maakte.
Als eerste pakte ik de officiële map die mijn basisschool voor mij had aangelegd. Op één van de losse papieren voorin in de map, kwam het thema 'de brugklas' aan bod. De opdracht was om op te schrijven hoe je jezelf over 1 jaar zag (in de brugklas dus).
Eén van de eerste dingen die ik op had geschreven als meisje van 11 jaar was "Met minder last van NLD." Dat raakte mij. Ik weet niet wanneer mijn ouders mij hebben verteld dat ik NLD heb, maar in groep 8 was ik mij hier dus heel bewust van. De manier waarop het er stond, geeft eigenlijk aan dat ik er dus toen veel last van had.
Als ik terug denk aan groep 8, komt NLD niet meteen naar boven. Ik weet wel dat ik rekenen lastig vond en dat ik niet zo goed was in het maken van vrienden, maar ik had wel wat vrienden en vriendinnen.
Op de middelbare school had ik naast wiskunde, vooral moeite met het maken van vrienden en vriendinnen.
Op dit moment studeer ik aan het HBO en nog steeds heb ik soms last van NLD. Ik ben nog niet altijd even goed in het maken van nieuwe vrienden of vriendinnen, maar ondertussen heb ik wel hele fijne mensen om me heen en daar ben ik heel dankbaar voor! Ook gezichtsuitdrukkingen zijn soms nog lastig in te schatten en rekenen blijft soms toch een struikelpunt.
Maar ik merk dat NLD mij ook goede dingen begint te brengen. Doordat ik verbaal zo sterk ben, heb ik twee boeken kunnen schrijven (geen idee of jullie dat wisten. Mocht je meer willen weten, kijk dan hier https://www.boekscout.nl/shop2/zoeken.php?tw=isabelle+donkers en nee, dit is geen zelfpromotie, klik alleen als je meer wil weten) en ondertussen bezig ben aan een mogelijk derde boek. Daarnaast gaan verslagen maken mij goed af en ik merk dat ik goed contact kan onderhouden met bijvoorbeeld de ouders van kinderen die ik bijles geef.
Ik merk dat ik steeds meer succeservaringen opdoe en daar ben ik heel blij mee!
Dus ook als je NLD hebt, kun je jezelf ontwikkelen. Je kunt je sterke kanten gebruiken en daarmee kun je vaak je minder sterke kanten compenseren. Als je rekenen lastig vindt, ben je misschien wel heel goed in taal. Er zijn altijd dingen die je wel goed kan en het is belangrijk dat je die kanten van jezelf ook ziet!
Afgelopen maandag op de fiets bedacht ik me iets (dat rijmt, haha). Mensen willen graag dat ze gezien worden. Zowel letterlijk gezien als in de figuurlijke betekenis van het woord. Mensen willen dat anderen zien wat voor prestaties zij leveren, hoe goed ze het doen op school of op het werk, hoe goed ze zijn in veel dingen tegelijk kunnen, enzovoorts. En dat is heel normaal. En het is ook belangrijk dat je gezien wordt. Wat is dan mijn punt vraag je je af? Ik denk dat het het allerbelangrijkst is dat jij jezelf ziet. Dat jij zelf ziet wat je allemaal doet, wat je allemaal kan. Dat jij zelf ziet wie je bent en dat je waardevol bent. En als je dat zelf ziet, dan zal een ander dat ook zien. We hebben allemaal sowieso mensen in on leven die maken dat we ons gezien voelen. Je ouders, docenten op school (Ja echt, een goede docent ziet de leerlingen), vrienden en familie en natuurlijk je eigen vriend of vriendin (partner) (als je die hebt). Maar naast al deze mensen, is het minstens zo belangrijk dat jij jezelf ziet.
Ik wil je meegeven om eens positief naar jezelf te kijken. Kijk eens naar wat je allemaal kan en doet. Naar wie je bent, wat je dromen zijn. Kijk eens naar jezelf en geef om jezelf. Als jij jezelf ziet, zullen nog meer anderen dat ook doen!
Tot volgende week!
Isabelle
Hi!
Last weekend I took my folders from my primary school days in the attic. I often find it funny to look back at the time when I was a little boy and made many drawings.
First I took the official folder that my primary school had set up for me.
On one of the loose papers at the front of the folder, the theme 'the first year' was discussed. The assignment was to write down how you saw yourself in 1 year (in the first year).
One of the first things I had written down as an 11 year old girl was "With fewer problems with NVLD." That touched me. I don't know when my parents told me that I have NVLD, but in group 8 I was very aware of this. The way it looked actually indicates that I was bothered a lot at the time.
When I think back to group 8, NVLD does not immediately come up. I know that I found arithmetic difficult and that I was not so good at making friends, but I did have some friends.
In high school, apart from mathematics, I had a hard time making friends.
I am currently studying at HBO and I still sometimes suffer from NVLD. I am not always good at making new friends, but in the meantime I have very nice people around me and I am very grateful for that! Facial expressions are also sometimes difficult to estimate, and calculating sometimes remains a stumbling point.
But I notice that NVLD is also starting to bring me good things. Because I am verbally strong, I have been able to write two books (no idea if you knew that. If you want to know more, look here https://www.boekscout.nl/shop2/zoeken.php?tw=isabelle+donkers and no, this is not a self-promotion, only click if you want to know more) and meanwhile I'm working on a possible third book. In addition, reports make me well and I notice that I can maintain good contact with, for example, the parents of children I teach.
I notice that I am gaining more and more success experiences and I am very happy with that!
So even if you have NVLD, you can develop yourself. You can use your strengths and with that you can often compensate for your less strong ones. If you find it difficult to count, you may be very good at language. There are always things you can do well and it is important that you also see those sides of yourself!
Last Monday on the bike I came up with something. People want them to be seen. Both literally seen and in the figurative sense of the word. People want others to see what kind of performance they are doing, how well they are doing at school or at work, how well they are capable of doing many things at once, and so on. And that is very normal. And it is also important that you are seen. What is my point then you wonder? I think it is most important that you see yourself. That you see for yourself what you do, what you can do. That you see who you are and that you are valuable. And if you see that yourself, then someone else will see that too. We all have people in life anyway who make us feel seen. Your parents, teachers at school (Yes really, a good teacher sees the students), friends and family and of course your own friend (partner) (if you have one). But besides all these people, it's just as important that you see yourself.
I want to encourage you to take a positive look at yourself. Take a look at what you can and do. Look at who you are, what your dreams are. Take a look at yourself and care about yourself. If you see yourself, even more others will!
Until next week!
Isabelle
Reactie plaatsen
Reacties